Opgericht in de jaren 60 als speleoklub in Aalst. Ondertussen zijn de activiteiten echter niet meer beperkt tot tochten onder de grond. Canyoning, skieën, via ferrata, bergtochten,...

zondag 20 februari 2011

La resurgence temporaire- desob interclub.

Zaterdagmorgen 19 februari werden de grote midddelen ingezet aan de resurgence. Zowel qua mankracht als materiaal. Zelf was ik reeds een uurtje op voorhand ter plaatse om enkele grote blokken te cartoucheren die de vorige keer op het einde van de dag uit de wand boven ons hoofd waren gewrikt. Op het eerste zicht leken die stevig verankerd te zitten, maar toch liever op zeker spelen.

Eens deze tot puin waren herleidt verscheen er een handvol gemotiveerde speleos aan de ingang. Michel en Jean-pierre van SCAIP. Jean Benoit van La Corde en de  drijvende kracht JC desobeur (independant). Bibiche werd pas na de middag verwacht.


Iedereen had z'n auto volgestouwd met materiaal. Aan boormachines, breekhamers,... zelfs stroomgroepen geen gebrek. Het doel van de dag was de smalle gang, die 2 weken geleden was blootgelegd, te verbreden. Eerst werd de ingangsput onderin vergroot om in alle confort te kunnen verderwerken. Een compacte massa van klei en blokken werd emmer na emmer buitengetrokken door michel en mezelf. De enige twee die de ingangspassage kunnen passeren. We hebben immers besloten de ingangsversmalling voorlopig niet te verbreden. Tot we zicht hebben op het vervolg. Indien dit immers te smal blijft, heeft het ook geen nut om heel de ingang te verstevigen met beton en buizen. En zonder die verstevigingswerken moeten we er ook niet aan denken om te verbreden.

Daarna werden de meer 'overtuigende ' middelen bovengehaald. Wat echter maakte dat we telkens weer die ellendige passage naar buiten toe moesten doorworstelen.



Dat hadden we er nog voor over gehad indien de 'petards' het verhoopte resultaat gaven. De rots gaf zich echter niet zo makkelijk gewonnen. Slechts beetje bij beetje vooruitgang. Blijkbaar moeten we terug overschakelen naar de oude, vertrouwde mix. In combinatie met het systeem van Michel om onze boorgaten stevig af te sluiten om geen verlies van kracht te hebben.

Cartoucheren dan maar. Dan konden we tenminste ter plekke blijven. Maar zelfs de zwarte hiltipatroontjes bleken niet opgewassen te zijn tegen de rots. Barsten wel, breken ho maar. Daarvoor moest de breekhamer erbij gehaald worden.

Bibiche in actie.

Een tak doet dienst als standplaats voor de tweede man die
nodig is om het puin naar buiten te krijgen.

Jc zoekt ... en vindt.
Zwerfvuilactie.


Het vervolg, 2 weken geleden.


Resultaat van een dagje werk. Niet het verhoopte resultaat, maar we vorderen. 


Hier hopen we volgende sessie te geraken.
Eens de blokken en de stalagmiet op de achtergrond zijn opgeruimd moet het mogelijk zijn om te zien hoe het vervolg eruitziet.

Enkele filmpjes;


Fré

  



zondag 13 februari 2011

Waterdicht fototoestel

Wie kan er me een goed waterdicht fototoestel aanraden?

Zelf had ik een Richo caplio G500 wide. Spijtig genoeg is deze gesneuveld tijdens een canyontrip. Vergeet dus nooit, zoals mij overkwam, je toestel veilig weg te stoppen bij een sprong. Op het moment dat ik me afzette voor een sprong van een meter of 5 realiseerde ik me dat m'n toestel nog rond m'n nek hing. Te laat!!! Door de slag was er water binnengedrongen.

Nu is de vraag; Ga ik het toestel binnendoen om te laten maken? Garantie is verlopen, gekocht in Frankrijk dus terug opsturen naar ginds. Is het te maken en aan welke prijs? Is het dan niet beter om een nieuw te kopen. Het had immers één groot nadeel; veel te groot. Zeker vergeleken met de nieuwe toestellen die nu op de markt zijn en die je zo in je binnenzak stopt.

Heb op het net een beetje rondgezocht en reviews gelezen van hetgeen er op de markt is. De meeste merken hebben reeds een shock en waterproof model. Uit de testen kon ik echter niet direct het meest geschikte uitpikken.

Het zal voornamelijk gebruikt worden onder de grond en in canyons. Niet de meest makkelijke lichtomstandigheden dus, en het is nu net op dit vlak dat vele toestellen ondermaats blijken te zijn. En wat voor nut heeft het om tussen de 200 en 300 € uit te geven aan een camera die dan wel tegen water en modder kan, maar waarvan de kwaliteit van de fotos aan de povere kant is.

Reviews zijn één ding, ervaringen uit de eerste hand een pak interessanter.
Daarom deze vraag dus; 'Wie kan er me een goed toestel aanraden?'

Fré 

woensdag 9 februari 2011

Echo... cho.ho.o.o.

Zondag 6 februari was de plaats van afspraak opnieuw 'la resurgence temporaire de Frumont'. Een beetje krap qua mankracht (enkel JC en ikzelf), maar er was nog een kans dat Bibiche ons zou versterken na de middag.

Er dus maar met z'n tweetjes ingevlogen. Ons eerste doel was de ingangspassage te verbreden en te verstevigen. We vreesden er echter voor dat we niet genoeg materiaal mee hadden om het een beetje degelijk te doen. De volgende keer brengen we genoeg buizen en beton mee, zodat alles nog eens een wateropstoot kan weerstaan.



Jc zag het zitten om de dag te spenderen aan het naar boven halen van de emmers. De ingang is voor hem net te smal, zeker in het naar boven komen. Z'n armen zijn die dag waarschijnlijk 5 cm langer geworden. Snap nog altijd niet hoe hij erin geslaagd is emmer na emmer boven te sleuren vanop 5 a 6 meter diep en die dan op de koop toe af en toe ergens bleven achterhaken.

'JC, hoe gaat het boven? Niet te lastig?'
'Gaat wel! Begon serieuze krampen in m'n armen te krijgen. Heb mij een goeie Chimay afgetrokken, niets beter om op krachten te komen.'

Onderin de put ging het ondertussen flink in de goede richting. Geen aarde meer, enkel nog grote blokken. Het volstond om ze te cartoucheren tot een iets hanteerbaarder formaat, om ze dan met een zware mokker tot emmerpuin te herleiden.

Rond de middag kreeg ik dan uiteindelijk zicht op een mogelijk vervolg.



De eerste fotos gaven aan dat er een of andere passage vertrok, maar echt duidelijk was het nog niet.



Eens de opening vergroot was bleken we op de goede weg te zijn. Er vertrok een licht dalende gang in de massieve rots, kleine concreties aan het plafond. Smal, maar ' a la limite' nog te doen.


Me voorzichtig in de passage laten glijden, voeten eerst. Net te doen... voor een stukje dan toch. Op een meter of zes van het begin van de passage stoten mijn voeten op een blok. Die ligt daar nogal ongelukkig. Verder zouden we die dag dus niet meer geraken.

Maar de motivatie is er voor de volgende keer want.... voorbij de blok loopt het verder...  we horen water stromen.... en we hebben een formidabele echo!


 Volgende keer dus werk aan de winkel. Ingang verstevigen, zodat we veilig enkele blokken kunnen verwijderen om een makkelijkere toegang te krijgen. Op maat van iedereen. JC heeft nu zo afgezien met het puin hijsen. Het wordt hoog tijd dat ook hij een kijkje kan gaan nemen beneden.
Eens dit geklaard is zullen we de ontdekte gang over enkele meters moeten verbreden met meer 'overtuigende' middelen. Het blok dat me nu nog de weg verspert zal ons dan niet lang meer parten spelen. 

Fré.