Rudi, Marc en Joel komen een handje toesteken na de middag. Wat me voldoende tijd geeft om de 'fissure' nog een stuk te verbreden en hier en daar een lastige bult weg te werken. Maar erg comfortabel wordt het niet! Elk stuk dat wordt verwijderd moet immers gestockeerd worden ook. En hier schuilt dus het grote probleem. Er is veel te weinig plaats. Goed puzzelen dan maar, om zo veel mogelijk kwijt te raken en de beschikbare ruimte ten volle te benutten. Hogerop in de spleet is er nog een iets grotere ruimte met net eronder een smaller stuk. Enkele grotere blokken worden gepositioneerd dat ze een vloer vormen en zo kunnen we nog wat extra ruimte creeren. We kruipen nu dus onder ons eigen puin.
De toegang tot het vervolg.
Wanneer Rudi en co arriveren kunnen we het vervolg aanvallen, wat heel wat vlugger gaat. De losse blokken kunnen zo weggenomen worden en doorgegeven naar achter waar de puzzelaar van dienst, Joel, ze een plaatsje geeft. 
Rudi neemt de maat. Beetje krap, maar doenbaar.
Zo zag het eruit vorige keer.
Het eindresultaat van onze dag wringen en wroeten.
We zitten nu onder een horizontaal plafond. 3m breed, 4m lang, opgevuld met losse blokken en grond. Reeds gedeeltelijk weggeruimd, maar nog geen duidelijk zicht op een evident vervolg. Er blaast ons een stevige tocht recht in het gezicht. Deze lijkt van de linkse zijde te komen waar het plafond terug omhoog gaat. Hopelijk is het geen cheminee waar we in terecht komen! Maar nog te vroeg om conclusies te trekken. Eerst nog een beetje meer puin ruimen zodat we een beter zicht krijgen op de mogelijkheden.
Fré
Geen opmerkingen:
Een reactie posten